Szachy to nie tylko sport, zabawa, czy miłe spędzanie czasu, są one również bardzo ważnym elementem terapii dla wielu ludzi również i dzieci.

Nauka gry w szachy może też być wsparciem terapii i rewalidacji

Uczniowie z deficytami fizycznymi

        W szachy mogą z powodzeniem grać osoby trwale unieruchomione oraz cierpiące na inne deficyty fizyczne

Szachy mogą być wsparciem terapii i rewalidacji 

• zajęcia te przełamują stereotyp, że w szachy mogą grać tylko dzieci wybitnie zdolne,
• w Krakowie w szkole szpitala dziecięcego dla długoterminowych małych pacjentów zajęcia szachowe są uznaną i przynoszącą bardzo dobre efekty formą terapii 
• mamy specjalne szachy dla niewidomych i niedowidzących,

Czytaj więcej: Szachy jako terapia

W epoce Odrodzenia nastąpił „złoty okres” szachów, szczególnie w Hiszpanii i Włoszech, swój rozkwit osiągając na przełomie XVI i XVII wieku. Gra praktyczna stała już wówczas na wysokim poziomie, głównie dzięki analizom Gioachino Greco, Ruya Lopeza i Alessandro Salvio. Pojawiły się pierwsze podręczniki, a pojedynki mistrzów wzbudzały zainteresowanie coraz szerszych grup społecznych. Zaczęto rozgrywać pierwsze mecze i niezbyt licznie obsadzone turnieje. Powstawało coraz więcej ośrodków życia szachowego, klubów i towarzystw.

W połowie XVIII w. pojawiły się dwie indywidualności, od których rozpoczął się nowy etap rozwoju teorii i praktyki szachowej: François Philidor i Filip Stamma. Pierwszy był autorem fundamentalnej Analizy gry w szachy, drugi propagował szachy na terenie Francji i Anglii. W wielu krajach pojawili się nowi mistrzowie: w Anglii – Howard Staunton, w Rosji – Aleksander Pietrow, we Francji – Louis de la Bourdonnais, w Niemczech – Adolf Anderssen, a w Stanach Zjednoczonych – Paul Morphy, tocząc boje o nieoficjalny tytuł mistrza świata.

Czytaj więcej: Szachy to również sport.

W drugiej połowie XX wieku można już było zagrać w szachy z komputerem, a później – również poprzez Internet. W dniu 13 sierpnia 2008 r. rozegrano pierwszą partię szachową pomiędzy szachistą przebywającym w przestrzeni kosmicznej oraz jego kolegami na Ziemi. Partia ta zakończyła się zwycięstwem pracującego na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej amerykańskiego astronauty, Grega Chamitoffa^[7].

W dniu powstania Międzynarodowej Federacji Szachowej – 20 lipca jest obchodzony Międzynarodowy Dzień Szachów^[8].

Tytuł „największych szach na świecie” padł w Polsce, a dokładnie w Radomiu. Gigantycznymi figurami rozegrano partię szachów. Najpierw jednak odbyło się oficjalne mierzenie figur. Okazało się, iż największa z nich czyli król miał 4.24 m. W ten sposób pobito o 24 centymetry dotychczasowy rekord Guinessa. Z kolei królowa miała 3 metry i 50 centymetrów. Król ważył 80 kilogramów, a mniejsze figury po 40-50 kg. Wszystko to działo się na parkingu przed Centrum Handlowym M1 w sobotę 14 czerwca anno domini 2003.

A co powiecie na typograficzną wersję gry? Ta powstała w studio Hat Trick Design. Każdy pion jest literą, która daje początek nazwie określonej figury (oczywiście wersji anglojęzycznej, więc K – King). Niestety szachownica powstała w wersji kolekcjonerskiej i na rynku pojawiło się zaledwie pięćdziesiąt sztuk.

A co powiecie na szachy trójwymiarowe? Są one jedną z niewielu odmian wizualnych gier, która zmusza graczy do rozgrywki „na stojąco”.

Kiedy mówimy już o nietypowych szachownicach i rozgrywkach bez użycia krzeseł, warto również wspomnieć o tzw. „szachach ściennych”.

Czytaj więcej: Ciekawostki dotyczące szachów

Za kolebkę szachów uznawane są Indie. Według źródeł pisanych gra ta była już znana w Persji na dworze szacha Chosrowa I Anoszirwana w latach 70. VI wieku naszej ery, gdzie przywieziona została w darze od indyjskiego radży.

Indyjska czaturanga została w Persji przekształcona w czatrang, a po opanowaniu tego kraju przez Arabów uległa kolejnym przemianom, po których powstał szatrandż.

Kolejna ewolucja nastąpiła po pojawieniu się gry w Europie, nastąpiły wówczas zmiany najbardziej przypominające współczesną grę w szachy (zmieniono reguły gry, dopracowano zasady poruszania się bierek, pojawiły się m.in. roszada, mat, promocja).

Z Sycylii i południowej części Półwyspu Iberyjskiego szachy zostały przeniesione do Włoch i Hiszpanii, a następnie do Francji, Niemiec, Anglii i Skandynawii, gdzie były znane w X–XI wieku. W tym również czasie pojawiły się w Czechach, przywiezione przez kupców podążających z Włoch na północ kontynentu. W Rosji szachy pojawiły się prawdopodobnie wcześniej, ok. VIII–IX wieku, bezpośrednio ze Wschodu (Iranu i środkowej Azji).

Na ziemie polskie trafiły na kilka sposobów: z Czech, poprzez morskie szlaki handlowe oraz z Rusi Kijowskiej. O kultowym wymiarze gry szachowej informuje komediowy poemat Szachy Jana Kochanowskiego odkrywający charakterystyczne dla Polski nazwy i interpretacje figur szachowych. Zgodnie z Kochanowskim była to gra królewska, choć uwielbiali ją też szlachcice i mieszczanie.